ปริจเฉทที่ ๑ ชื่อจิตตสังคหวิภาค
หน้าที่
: 1 2
3 4 5 6 7
8 9 10 11 12
13 14 15 16 17
18 19 20 21 22
23 24 25
26 27 28 29 30 31 32
33 34 35 36 37 38 39
40 41 42 43 44 45 46
47 48 49 50
51 52 53 54 55 56 57
58 59 60 61 62 63 64
65 66 67 68 69 70 71
72 73 74 75
76 77 78 79 80 81
82 83 84 85 86 87 88 89
90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100
101 102 103 104 105 106 107 108
109 110 111 112 113 114 115 ค้นหาหัวข้อธรรม
ผลแห่งโลภะ โทสะ โมหะ
อกุสลจิต
เป็นจิตที่บาปส่วนมากเป็นเหตุให้ได้รับผลดังนี้
โลภะ
เป็นจิตที่มีความอยากได้เป็นมูลเหตุ
เป็นผลให้ไปเกิดเป็น เปรต
เป็นอสุรกาย ด้วยอำนาจแห่งโลภะ
สมัยใด
มนุษย์มีสันดานมากไปด้วยโลภะ
สมัยนั้นจะเกิดข้าวยากหมากแพง
เป็นเหตุให้อดอยากล้มหายตายจากกันไปเป็นอันมาก
โทสะ เป็นจิตที่มีความโกรธ
ความเกลียดเป็นมูลเหตุ
เป็นผลให้ไปเกิดเป็นสัตว์นรก
อันเป็นที่ทรมานสัตว์ให้เร่าร้อนเช่นเดียวกับสภาวะของโทสะ
ที่ดุร้าย ทำลาย
ทรมานเผาไหม้หัวใจอยู่ทุกขณะ
สมัยใด
มนุษย์มีสันดานมากไปด้วยโทสะ
สมัยนั้นจะเกิดอันตรายจากศาตราวุธต่าง
เป็นเหตุให้ฆ่าฟันกันล้มหายตายจากกันไปเป็นอันมาก
โมหะ เป็นจิตที่มีความไม่รู้
ความหลงเป็นมูลเหตุ
เป็นผลให้ไปเกิดเป็นดิรัจฉาน
ด้วยอำนาจแห่งโมหมูลจิต
เพราะเป็นสภาพที่ยังสัตว์ให้ลุ่มหลงงมงาย
สมัยใด
มนุษย์มีสันดานมากไปด้วยโมหะ
สมัยนั้นจะเกิดอันตรายจากโรคร้ายไข้เจ็บ
เป็นเหตุให้เป็นโรคระบาด
ล้มหายตายจากกันเป็นอันมาก
จัดทำโดย มูลนิธิอภิธรรมมูลนิธิ
