หลวงพ่อใหญ่ประดิษฐานอยู่บนแท่นสูงจากพื้น ๔๕๗ ซม. คิดความสูงจากพื้น หลวงพ่อจะสูงถึง ๗๓๔ ซม. มองเห็นเด่นชัดแต่ไกล หากนั่งรถยนต์ผ่านมาตามถนนเพชรเกษม จะมองเห็นเด่นสง่างามมาก
 

ต่อมาสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ พระครูศีลกิตติคุณ (หลวงพ่ออั้น) ซึ่งเป็นอธิการวัดพระญาต ตำบลไผ่ลิง อำเภอเมืองกรุงเก่า ท่านมีน้ำใจกอปรด้วยมหากุศล ได้รวบรวมพระพุทธรูปที่ถูกพม่าเผาทำลายได้เป็นจำนวนมาก นำมาบูรณะขึ้นใหม่ เพื่อรักษาศิลปปฏิมากรรมของเก่าแก่ที่บรรพบุรุษได้อุตสาหะสร้างไว้  เมื่อหลวงพ่ออั้นให้ช่างบูรณะตกแต่งให้วิจิตรงดงามสมตามพระพุทธลักษณะแล้ว ท่านได้แจกจ่ายไปประดิษฐาน ณ วัดวาอารามต่าง ๆ ที่ขออาราธนาไป  รวมทั้งทางมูลนิธิอภิธรรมมูลนิธิ สำนักวิปัสสนาอ้อมน้อยด้วย

องค์หลวงพ่อมีพระลักษณะเป็นเครื่องชักนำจิตใจผู้ที่ได้ไปสักการะให้เกิดความเลื่อมใสศรัทธา เป็นที่พึ่งและเคารพของหมู่ศิษย์ พระอิริยาบถประทับนั่งปางสมาธิ ในบรรดาพระพุทธรูปศิลาในสมัยกรุงศรีอยุธยาส่วนมากจะสร้างปางมารวิชัย หาปางสมาธิยากนัก  จึงนับว่าเหมาะสมอย่างยิ่งที่ได้หลวงพ่อใหญ่มาสถิตย์เป็นพระประธานอยู่ ณ มูลนิธิอภิธรรมมูลนิธิสำนักวิปัสสนาอ้อมน้อย
 

อนึ่งในวันที่ทำพิธีอัญเชิญหลวงพ่อใหญ่ ขึ้นสู่แท่นที่ประดิษฐานเมื่อเวลา ๑๖.๔๕ น. พระภิกษุได้สวดชยันโตคาถา แต่ตอน อัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุขึ้นบรรจุในพระเศียรของหลวงพ่อ  พระภิกษุที่นิมนต์มาในพิธี มิได้สวดชยันโตคาถา(อาจจะลืมไปก็เป็นได้) แต่กลับปรากฏการณ์มหัศจรรย์พลันแว่วมาแต่ไกล ทุกคนต่างมองไปในศาลาธรรมสภาแต่ไม่ปรากฏว่าพระคุณเจ้าพระองค์ใดสวดพระพุทธมนต์ คณะกรรมการและผู้ที่มาร่วมพิธี  ต่างลงความเห็นว่าเทพยาดาที่คุ้มครองอภิธรรมมูลนิธิสำนักวิปัสสนาอ้อมน้อย มีความปิติปราโมทย์ จึงได้แสดงศุภนิมิตให้ปรากฏ และบางท่านยังได้ยินเสียงลั่นฆ้องพร้อมกับเสียงสวดชยันโตไปด้วย
 

นอกจากนั้น คุณสอน ไตรยสรรค์ ซึ่งเป็นกรรมการบริหารมูลนิธิอภิธรรมมูลนิธิ สำนัก ฯ มาตั้งแต่ต้น ได้เล่าให้ฟังว่า อภิธรรมมูลนิธิสำนักวิปัสสนาอ้อมน้อย อยู่มาได้ถึงทุกวันนี้ ก็เพราะหลวงพ่อใหญ่ท่านคุ้มครองรักษาสถานที่ รวมทั้งผู้มาปฏิบัติ ณ สถานที่แห่งนี้