ปริจเฉทที่ ๗ สมุจจยสังคหวิภาค
หน้าที่
: 1 2
3 4 5 6 7
8 9 10 11 12
13 14 15 16 17
18 19 20 21 22
23 24 25
26 27 28 29 30 31 32
33 34 35 36 37 38 39
40 41 42 43 44 45 46
47 48 49 50
51 52 53 54 55 56 57
58 59 60 61 62 63 64
65 66 67 68 69 70 71
72 73 74 75
76 77 78 79 80 81
82 83 ค้นหาหัวข้อธรรม
วจนัตถะของอริยสัจจ
อริยานิ
ตถานิ สจฺจานิ อริยสจฺจานิ ฯ
สัจจทั้ง ๔ ที่เป็นความจริง (ไม่
เปลี่ยนแปลง)
ชื่อว่า
อริยสัจจ
อริยานํ
สจฺจานิ อริยสจฺจานิ ฯ
ธรรมที่เป็นความจริงของอริยบุคคลทั้งหลาย
ชื่อว่า อริยสัจจ
วจนัตถะของทุกขอริยสัจจ
ทุกฺขํ
เอว อริยสจฺจนฺติ ทุกฺขอริยสจฺจํ
ฯ
อริยสัจจ คือทุกข์นั่นเอง
จึงเรียกว่า ทุกขอริยสัจจ
วจนัตถะของทุกขสมุทยอริยสัจจ
ภวา
ภวสงฺขาตํ ทุกฺขกฺขนฺธํ
สมุเทตีติ ทุกฺขสมุทโย ฯ
ธรรมที่ยังกองทุกข์ กล่าวคือ
ภพใหญ่ภพน้อยให้เกิดขึ้น
ชื่อว่า ทุกขสมุทัย
(วา)
ภวา
ภวสงฺขาตํ ทุกฺขกฺขนฺธํ
ปุนปฺปุนํ อพฺโพจฺฉินฺนํ กตฺวา
อุทยติ อุฏฺฐาเปติ วฑฺเฒตีติ
ทุกฺขสมุทโย ฯ
(หรือ)
ธรรมที่กระทำให้กองทุกข์
กล่าวคือ
ภพใหญ่ภพน้อยขาดลงแล้วให้ตั้งขึ้นอีก
ให้เจริญขึ้นอีกเรื่อย ๆ
ไปชื่อว่า ทุกขสมุทัย
วจนัตถะของทุกขนิโรธอริยสัจจ
ทุกฺขสฺส
นิรุชฺฌนํ อนุปฺปาทธมฺมตา
ปวตฺติวเสน ขิยฺยนํ ทุกฺขนิโรโธ ฯ
ความดับไปแห่งทุกข์ คือ
ความสิ้นไปโดยที่ไม่เกิดขึ้น
และไม่เป็นไป ชื่อว่า ทุกขนิโรธ
(วา)
ทุกฺขํ
นิรุชฺฌติ น ปวตฺติ เอตสฺมึติ
ทุกฺขนิโรโธ ฯ
หรือ ทุกข์ทั้งหลาย ย่อมดับ
ย่อมไม่เป็นไปในนิพพานธรรมนี้
ฉะนั้นนิพพานธรรมนี้
จึงเรียกว่า ทุกข นิโรธ
วจนัตถะของทุกขนิโรธคามินีปฏิปทาอริยสัจจ
ทุกฺขนิโรธํ
คเมติ สมฺปาเปตีติ
ทุกฺขนิโรธคามินี ฯ ความปฏิบัติที่ยังบุคคล
ให้ถึงซึ่งความดับทุกข์ คือ
นิพพาน ชื่อว่า ทุกขนิโรธคามินี
จัดทำโดย มูลนิธิอภิธรรมมูลนิธิ